RINCÓN NATURAL Ó NORTE DE GALICIA

Unha sociedade que decide organizarse sen unha ética mínima, altruísta e respetuosa coa natureza, está trazando o camiño da súa propia autodestrucción.

Leonardo Boff

domingo, 9 de outubro de 2011

CHUCHASAIVAS

De forma xeral decimos que as prantas son seres fotoautótrofos, absorben a materia inorgánica do solo (auga e sales minerales) que logo as follas mediante o proceso da fotosíntese son capaces de transformar a materia en orgánica (glúcidos, aminoácidos, ácidos grasos, etc).
Pero coma sempre, existen excepcións, e algunhas plantas adaptáronse de tal maneira  que son capaces de vivir evitando realizar total ou parcialmente este proceso, estas son as plantas parásitas.
As plantas parásitas teñen unhas raíces modificadas chamadas haustorios, que penetran na planta anfitrión conectándose co seu xilema, co floema ou con ambos, e extraendo por medio destos as súas sustancias.
Estas plantas pódense clasificar de dúas maneiras, hemiparásitas ou holoparásitas.
As primeiras poden realizar a fotosíntese, pero no canto de absorver a auga e as sales minerais do solo roubanlla (conectándose ó xilema) a outras plantas.
As segundas en cambio, nen sequera neso se molestan, e rouban directamente a saiva elaborada das prantas (conectando co floema), polo que perderon a facultade de realizar a fotosíntese, carecendo da clorofila e da cor verde que esta proporciona, tamén as follas quedan reducidas a diminutas escamas.

Estas son algunhas das que podemos atopar na nosa comarca.

HEMIPARÁSITAS:

Parentucellia viscosa.

Parentucellia viscosa. (praia de Esteiro)

Parentucellia viscosa. (praia de Esteiro)

Planta anual e moi pegañenta, que aparece nas partes baixas de Galicia, moi frecuente nas zonas de dunas fixas, florece de marzo a xunio.

Euphrasia minima.

Euphrasia minima. (Serra da Capelada).

Euphrasia minima. (Serra da Capelada).
Euphrasia minima. (Serra da Capelada).
Planta anual que aparece en prados de zonas altas. Ten unha altura inferior os 20 cm e florece entre Xunio e Agosto podendo ser as flores de brancas, amarelas ou púrpuras.

Melampyrum pratense

Melampyrum pratense. (río Sor)
Melampyrum pratense. (río Sor)

Melampyrum pratense. (río Sor)
Esta pranta anual medra na semisombra, especialmente en montes de coníferas e fragas podendo parasitar diversos arbustos, é moi abundante nas fragas do Sor florecendo entre maio e xulio.

Bartsia trixago.

Bartsia trixago.

Bartsia trixago.

Bartsia trixago.(detalle da Flor).
Pranta anual ou vivaz, que aparece nas dunas fixas e nas calias do sureste Ourensán, é abondosa en Ortigueira, na praia de Morouzos, sen embargo non atopei ningún exemplar nas praias do concello de Mañón.

Rhinanthus minor
Campo totalmente colonizado por Rhinanthus minor
Rhinanthus minor.

Detalle da flor de Rhinanthus minor
Pranta anual que aparece en zonas de pastos con certa humidade, e a que se lle atribúe a decadencia de moitos destes polo que parece non ter moita fama entre os gandeiros.
Aínda que Xose Ramón García na súa "Guía das plantas de Galicia"  sitúa esta especie nas provincias de Lugo e Ourense, dende logo é pranta moi frecuente polos pastos das zonas altas do concello de Mañón.

Pedicularis sylvatica.
Pedicularis sylvatica.

Pedicularis sylvatica.

Detalle da flor de Pedicularis sylvatica.
Pranta bianual ou vivaz, moi abondosa nas brañas e turbeiras de toda a comarca.

HOLOPARÁSITAS:
Orobanche rapum-genistae

Orobanche rapum-genistae emerxendo do chán.

Orobanche rapum-genistae.

Orobanche rapum-genistae comenzando a secar.

Pranta vivaz que pode acadar os 80 cm, parasita distintas especies de leguminosas en especial as xestas (Cytisus). Florece entre abril e agosto.

Orobanche minor

Orobanche minor

Orobanche minor. (detalle da flor)

Orobanche minor.

Pranta anual ou vivaz que soe medrar ata os 30cm ( acasionalmente ata 70 cm), como a especie anterior parasita leguminosas, pero esta ten preferencia polo trébol (Trifolium). Florece entre abril e xuño.

Orobanche foetida

Orobanche foetida (cantís de Esteiro).

Orobanche foetida (cantís de Esteiro).
Especie que acada os 70 cm de altura e que parasita as leguminosas. Florece dende marzo ata agosto. É unha especie que soe aperecer no interior de Galicia, polo que a localización deste exemplar non debe ser moi común.

Orobanche hederae.

Orobanche hederae. (Morouzos)

Orobanche hederae. (Morouzos)

Orobanche hederae. (Morouzos)

Orobanche hederae. (Morouzos)
Os talos desta especie acadan os 35cm e parasita hedras (Hedera). É sen ningunha dúbida o orobanche máis escaso de Galicia contando con moi poucas citas. Estos das fotos son os únicos que eu vin, aínda que moi localizados, sobrepasaban o cento de exemplares.


Cuscuta epithymum

Cuscuta epithymum comenzando a extenderse por un toxo.

Cuscuta epithymum en flor.

Cuscuta epithymum (detalle da flor)
Coñecida como barba de cuco ou de raposo, aparece por toda a comarca, parasitando sobre todo os toxos. As sementes desta especie poden estar ata 10 anos no chan sen xerminar, unha vez xerminadas, a plántula só ten unhos poucos días para atopar un anfitrión, do contrario esgotará as reservas da semente e morrerá. No caso de que atopase un toxo onde cravar os seus haustorios, a raíz orixinal desaparecerá, quedando a cuscuta pendurada do seu anfitrión medrando rapidamente e chegando a cubrir por completo o toxo. En maio ou agosto florece, e a finais do verán morre, deixando no chan unha gran cantidade de sementes, que xerminarán a primaveira seguinte, repetindo de novo o ciclo.

Sen moito máis que engadir despídome polo momento, un saúdo e moitas gracias por me ler.

Sem comentários:

Enviar um comentário